مهمونی 5شنبه

دیگه اونقدر گیر دادن تا مامانم گفت الین الان میره دانشگاه درس میده تازه یه دانشگاه دیگه هم خواستنش یکی دیگه هم گفته هر وقت پایان نامه ات رو دادی بیا می خوایمت عضو هیئت علمیت می کنیم. دیگه الان نمیتونه بچه بیاره. حالا من تاکید اکید داشتم مامان نگی به کسی ها. بذا همه چیز ردیف بشه بعد. اما کو گوش شنوا

دیگه جونم بگه براتون دریغ از یه تبریکحالا یکی از خانوم ها پسرش ارشد شیمی خونده دانشگاه آزاد شهرستان نه مرکز استان. بارها گفتم بازم میگم قصد جسارت به دانشگاه آزادیا ندارم. خودم لیسانس آزادم. اما خوب آدم باید شرایط رو هم در نظر بگیره. نه گذاشته نه برداشته میگه تو چطور دانشجویی بهت درس دادن معاون دانشگاه فامیله منه به پسر من درس نداده. دیگه دیدم خیلی داره میترکه گفتم عملیه درسم تا ول کنه!!! در حالی که من عملیه تخصصی دارم درس میدمتازه این دانشگاه اصلا رشته شیمی نداره آخه پسرت بره چی یاد بچه مردم بدهای خدا

تازه یکی از دخترا که از من یه سال کوچیکتره و یه رشته بی خود تو علمی کاربردی می خونه و ترم 2 کارشناسی ناپیوسته است وقتی من ارشد قبول شدم نپرسید کجا قبول شدی گفت آزادی؟ گفتم نه سراسری!!! بعد گفته بود هرچی هم بخونی کار نیست الان. گفتم برام مهم نیست من درس خوندن رو دوست دارم. دیگه باقیش راضی ام به رضای خدا.

حالا دیده به هر حال درسته نصفه نیمه است کارم و دائمی نیست اما خوب بازم تا همین جاش رو با تلاش خودم و لطف خدا پیش رفتم. اینم داشت می ترکید. اصلا به روی خودش نیاورد. در حالی که من و مامان این رو همیشه تو کارش تشویق می کنیم و بهش روحیه میدیم. برام مهم نیستا. اما این رفتار درست نیست. چیزی که ناراحتم میکنه واقعا اینه من از پیشرفت همه حتی دشمنم شاد میشم اما اونوقت اونایی که به عنوان دوست کنارم هستند یه تبریک ظاهری هم نمیگن به من

به مامانم گفتم موندن من اینجا بی خوده. این آدم هایی که با پیشرفت من خودشون رو باختن و رنگشون زرد شد و ناراحت شدن با ناراحتی من شاد میشن با زمین خوردن من شاد میشن. گفتم بدم میاد از هرچی معاشرته با آدم های بی خاصیت و دوست نما. بابام همیشه میگه آدم صدتا دشمن گرگ صفت داشته باشه اما یه دوست روباه صفت نداشته باشه!!!

اینم ازین دوستان و دوره دوستانه. اما الین همچنان امیدوار و سرحال پیش میرود به سوی آینده